Max Havelaar van Multatuli is representatief voor de
literatuur uit de romantiek.
De romantiek is een periode in de geschiedenis van ongeveer 1770 tot 1880. In ongeveer 1770 begint er een nieuw type mens te ontstaan: de romantische mens. Deze houden zich niet langer aan de strakke regels van het classicisme en leggen het accent op het gevoel. Het gevoel wordt veel belangrijker dan het verstand, wat in de voorgaande tijd (Verlichting) juist heel belangrijk was. Creativiteit en originaliteit werden ook heel belangrijk. De romantische mens wil zich afzetten tegen het gewone leven en is niet tevreden met de tijd waarin hij leeft. Ook wordt de natuur heel belangrijk. In tegenstelling tot de Verlichting werd godsdienst weer wel heel belangrijk. In Max Havelaar zien we een aantal van deze elementen terug.
In het boek komt individualisme voor. Dit was een veelvoorkomend aspect in de romantische literatuur. Havelaar is het niet eens met de manier waarop de zaken geregeld worden in Nederlands-Indië en bestrijd deze ongelijkheden op zijn eigen manier. Hij onderscheidt zich van de rest door wel zijn stem te laten horen en niet mee te gaan met het idee van de massa. Dit kan dus ook worden gezegd over de schrijver Multatuli (Eduard Douwes Dekker). Met de Max Havelaar wilde hij een aanklacht doen tegen de manier van handelen daar. Hij wilde zijn persoonlijke verhaal verwerken in een roman.
Opstandigheid speelt ook een grote rol in het boek. De hele Max Havelaar gaat er eigenlijk over. Havelaar verzet zicht hevig tegen de onrechtvaardigheid en ongelijkheid die hij vindt wanneer hij in Nederlands-Indië komt. Het doel van Eduard Douwes Dekker was dan ook om de mensen te laten zien hoe slecht het Indonesische volk wordt behandeld, met de hoop de situatie voor de mensen daar te verbeteren. Zoals ik al had gezegd is het kenmerkend voor de romantiek dat mensen zich afzetten tegen het huidige bewind en dat is precies wat Eduard doet.
Wat ook erg belangrijk is in de periode van de Romantiek is dat veel mensen heel erg op hun gevoel afgaan en heel veel gevoelens worden beschreven. In de Max Havelaar zie je dit terug bij meneer Droogstoppel. De man zegt een aantal keren wat hij doet en waar hij woont en dit zegt al een beetje wat zijn gevoel daarbij is; hij is erg trots.
De natuur is ook heel belangrijk in de romantiek maar komt minder terug in dit boek. Er wordt niet gesproken over de schoonheid van de natuur en er wordt ook geen vluchtgedrag vertoond in de natuur of de dood. In dat opzicht is het boek eigenlijk heel realistisch. Max Havelaar gaat namelijk goed om met zijn problemen; hij vlucht er niet voor weg maar doet er echt wat aan. Dit is meer kenmerkend voor het realisme en niet voor de romantiek.
Kortom, ‘Max Havelaar of de koffieveilingen van de Nederlandse handelsmaatschappij’ is representatief voor de romantiek omdat het, ondanks de kleine niet realistische dingen, wel de essentiële aspecten bezit die een romantisch boek romantisch maken; de onvrede over de huidige tijd, het individualisme en het gevoel.
De romantiek is een periode in de geschiedenis van ongeveer 1770 tot 1880. In ongeveer 1770 begint er een nieuw type mens te ontstaan: de romantische mens. Deze houden zich niet langer aan de strakke regels van het classicisme en leggen het accent op het gevoel. Het gevoel wordt veel belangrijker dan het verstand, wat in de voorgaande tijd (Verlichting) juist heel belangrijk was. Creativiteit en originaliteit werden ook heel belangrijk. De romantische mens wil zich afzetten tegen het gewone leven en is niet tevreden met de tijd waarin hij leeft. Ook wordt de natuur heel belangrijk. In tegenstelling tot de Verlichting werd godsdienst weer wel heel belangrijk. In Max Havelaar zien we een aantal van deze elementen terug.
In het boek komt individualisme voor. Dit was een veelvoorkomend aspect in de romantische literatuur. Havelaar is het niet eens met de manier waarop de zaken geregeld worden in Nederlands-Indië en bestrijd deze ongelijkheden op zijn eigen manier. Hij onderscheidt zich van de rest door wel zijn stem te laten horen en niet mee te gaan met het idee van de massa. Dit kan dus ook worden gezegd over de schrijver Multatuli (Eduard Douwes Dekker). Met de Max Havelaar wilde hij een aanklacht doen tegen de manier van handelen daar. Hij wilde zijn persoonlijke verhaal verwerken in een roman.
Opstandigheid speelt ook een grote rol in het boek. De hele Max Havelaar gaat er eigenlijk over. Havelaar verzet zicht hevig tegen de onrechtvaardigheid en ongelijkheid die hij vindt wanneer hij in Nederlands-Indië komt. Het doel van Eduard Douwes Dekker was dan ook om de mensen te laten zien hoe slecht het Indonesische volk wordt behandeld, met de hoop de situatie voor de mensen daar te verbeteren. Zoals ik al had gezegd is het kenmerkend voor de romantiek dat mensen zich afzetten tegen het huidige bewind en dat is precies wat Eduard doet.
Wat ook erg belangrijk is in de periode van de Romantiek is dat veel mensen heel erg op hun gevoel afgaan en heel veel gevoelens worden beschreven. In de Max Havelaar zie je dit terug bij meneer Droogstoppel. De man zegt een aantal keren wat hij doet en waar hij woont en dit zegt al een beetje wat zijn gevoel daarbij is; hij is erg trots.
De natuur is ook heel belangrijk in de romantiek maar komt minder terug in dit boek. Er wordt niet gesproken over de schoonheid van de natuur en er wordt ook geen vluchtgedrag vertoond in de natuur of de dood. In dat opzicht is het boek eigenlijk heel realistisch. Max Havelaar gaat namelijk goed om met zijn problemen; hij vlucht er niet voor weg maar doet er echt wat aan. Dit is meer kenmerkend voor het realisme en niet voor de romantiek.
Kortom, ‘Max Havelaar of de koffieveilingen van de Nederlandse handelsmaatschappij’ is representatief voor de romantiek omdat het, ondanks de kleine niet realistische dingen, wel de essentiële aspecten bezit die een romantisch boek romantisch maken; de onvrede over de huidige tijd, het individualisme en het gevoel.
Merve Hasdemir 5a
