Recensie; Nooit geschreven brief aan mijn vader

Nooit geschreven brief aan mijn vader

Karima Ouchan en Fenneke Reysoo hebben samen een prachtig boek geschreven. Het gaat over het leven van Karima. In het jaar 2000 heeft dit boek een Jenny Smelik-IBBY-prijs gewonnen. Karima  heeft een lastige jeugd gehad en wil met dit boek iets betekenen voor meiden die in dezelfde situatie terecht zijn gekomen. Zij moeten niet denken dat ze er alleen voor staan. Doordat het een echt gebeurd verhaal is, waren mijn verwachtingen erg hoog. Mijn verwachtingen zijn uitgekomen ook.

Het is een autobiografisch verhaal van Karima Ouchan. Als 7-jarig meisje verhuist ze samen met haar ouders en broertjes van Noord-Marokko naar Nederland. Wanneer ze in Nederland zijn, lijkt het alsof haar vader niet meer haar vader is. Hij mishandelt haar. Karima’s moeder kan niet meer tegen het agressieve gedrag van haar man en wordt door hem naar Marokko gestuurd. Karima heeft veel problemen thuis en wanneer er een stiefmoeder bij komt, kan ze er niet meer tegen en loopt weg. Omdat haar vader Karima niet meer in hand kan houden, ontvoert hij haar naar Marokko. Ze wordt behandeld als een gevangene en komt een paar jaar het huis niet uit. De familie van haar vader onderdrukt haar. Ze gaat stuk van binnen, maar probeert er toch in te geloven dat ze uit dit leven zal komen. Na twaalf jaar heeft ze haar vader eindelijk overgehaald en gaat ze als een 27-jarige vrouw naar Nederland.

Ik vind het een interessant boek, omdat het situaties zijn waar je niet makkelijk in komt. Je hoort het van buiten wel, maar weet nooit hoe het eigenlijk in elkaar zit. Door dit boek ben ik ervan bewust dat het wel heel erg is wat sommige meiden meemaken en dat het totaal niet meevalt. Ik vond het erg aangrijpend, omdat ze haar hoop niet verloor ondanks alle mishandelingen. Niet alleen zij werd mishandeld, maar ook haar broertjes en (stief)moeder. Het werd gedetailleerd beschreven in het boek. Wat toch een beetje onbegrijpelijk is, is dat Karima een goede band blijft hebben met haar vader, ook al wordt ze in elkaar geslagen. Ze blijft haar vader respecteren. Het boek is vlot te lezen en is niet moeilijk verwoord.

 Iedereen zou dit boek moeten lezen, omdat je er van bewust wordt hoe zwaar mensen het kunnen hebben. Door dit boek leer je de dingen die je hebt en je leven te waarderen, omdat men over het algemeen snel klaagt. Dit boek heeft me heel erg aangegrepen, omdat de mishandelingen vooral erg gedetailleerd werden beschreven. Het boek is eigenlijk één lange brief. Je leeft heel eigenlijk met de ik-persoon mee. Ik raad het zeker aan.

Karima Ouchan samen met Fenneke Reysoo; Nooit geschreven brief aan mijn vader, 138 pagina’s, Amsterdam, uitgeverij Bulaaq, 2004 (eerste druk 1999).
Merve Hasdemir, 9 november 2012