De passievrucht
Het boek is geschreven door Karel Glastra van Loon. Zijn boek passievrucht was een groot succes en werd bekroond met de Generale Bank Literatuurprijs in 1999. Dit boek is in 31 talen uit 34 landen vertaald en is daarmee de meest vertaalde Nederlandse roman ooit. Het boek is verfilmd in 2003. De internationale titel heet Fathers Affair.
Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek zijn ondergaan, dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij kan dus niet de vader zijn van zijn dertienjarige zoon, Bo. Dit komt als een grote schok voor Armin en het gooit zijn hele leven overhoop. Alles waar hij in geloofde, blijkt een grote leugen. Wat er ook nog bij komt, is dat hij niet aan de moeder van Bo kan vragen wie de echte vader is, de ‘dader’. Zij, Monica, is namelijk al tien jaar geleden gestorven aan een hersenvliesontsteking. Armin weet zich geen raad, evenals zijn nieuwe partner Ellen, destijds Monica’s beste vriendin. Hij besluit het voor Bo te verzwijgen, totdat hij weet wie de ware verwekker van zijn zoon is. Armin praat vaak met Dees, zijn beste vriend, in een kroeg over zijn problemen en over biologie.
Armin kan niet leven met vragen als: ‘Waarom’, ‘wie’, ‘hoe’, ‘waar’ en ‘genoot ze ervan’? Hij gaat op zoek naar de biologische vader en gaat de confrontaties met mogelijke ‘daders’ aan. Alsof het nog allemaal niet genoeg is, verslechtert de relatie met hem en Ellen. Ze zullen nooit samen kinderen kunnen krijgen. Dan besluit Armin Ellen een tijdje te verlaten en alleen met zijn ‘zoon’ op vakantie naar Ameland te gaan om tot rust te komen. Ameland roept veel herinneringen op bij Armin. Hij ging daar vaak heen samen met Monica. Bo is dol op Ameland en haar natuur, net als Armin. Maar daar krijgen ze zo’n knallende ruzie dat Armin het uiteindelijk toch allemaal aan Bo vertelt. Op een heel tactloze manier.
Wanneer Armin en Bo weer terug zijn van Ameland, overlijdt de vader van Armin. Als Armin het huis van zijn vader opruimt komt hij een briefje van Monica tegen waarop staat: , Ik ben zwanger’. Dit zegt genoeg voor Armin. Daarna geeft Ellen een brief aan Bo van Monica waarop staat wie zijn echte vader is. Ellen heeft het dus al die tijd geweten.
Wanneer Armin en Bo weer terug zijn van Ameland, overlijdt de vader van Armin. Als Armin het huis van zijn vader opruimt komt hij een briefje van Monica tegen waarop staat: , Ik ben zwanger’. Dit zegt genoeg voor Armin. Daarna geeft Ellen een brief aan Bo van Monica waarop staat wie zijn echte vader is. Ellen heeft het dus al die tijd geweten.
Dit boek zou door iedereen moeten worden gelezen, omdat het je zo zou kunnen overkomen. Stel dat het gebeurd, wat dan? Wat zou je doen in zo’n situatie. Het is een realistisch verhaal, waardoor de hoofdpersoon geloofwaardig is. Hij wordt bedrogen door zijn ex-vrouw. Je krijgt medelijden met hem en je gaat met het verhaal mee. De spanning wordt opgebouwd door de vragen zoals: Wie is Bo’s biologische vader?. Het is niet op chronologische volgorde, maar dat zorgt ook voor spanning. Je probeert de gebeurtenissen in je hoofd op een rijtje te zetten en elke keer kom je meer te weten. Dat brengt je dichterbij het antwoord op de vraag.
Dit boek is aan te raden, omdat het onvoorspelbaar is. Je krijgt bijvoorbeeld te weten dat Ellen al die tijd wist dat Armin niet de echte vader van Bo was en ze het verzweeg. Je zou eigenlijk denken dat Ellen het meteen zou zeggen. Ze wist hoe erg Armin ermee zat. Het is een makkelijk te lezen boek.
De passievrucht – Karel Glastra van Loon
237 blz.
Uitgeverij L.J. Veen Amsterdam/ Antwerpen in 1999
Merve Hasdemir, 11 juni 2012
237 blz.
Uitgeverij L.J. Veen Amsterdam/ Antwerpen in 1999
Merve Hasdemir, 11 juni 2012
Persoonlijk vind ik het wat te kort door de bocht om te zeggen dat iedereen dit boek zou moeten lezen. Het is inderdaad een realistisch verhaal, maar ik ben van mening dat je geen boeken hoeft te lezen om je mentaal voor te bereiden op situaties die heel misschien ook in jouw leven zullen opduiken. Natuurlijk geeft het lezen van dit boek wel stof tot nadenken en dat is natuurlijk altijd mooi meegenomen.
BeantwoordenVerwijderenDaarnaast ben ik het met je eens dat Armin, het hoofdpersonage, geloofwaardig is. Anderzijds begrijp ik wel dat sommige mensen hem vrij onrealistisch vinden. Armin wordt nu eenmaal niet als de meest doorsnee persoon voorgesteld en het feit dat hij zo ver gaat in zijn zoektocht naar de vader van Bo kan hem wel als een extremist doen overkomen, maar dat maakt hem op een paradoxale manier voor mij net wél geloofwaardig. Het spreekt namelijk voor zich dat niet iedereen 'normaal' is. Het feit dat Armin een filosoferende, rokkenjagende wetenschapper is, maakt hem in mijn ogen dus net zeer reëel. Ook het feit dat hij zo ver gaat in zijn zoektocht kan ik moeilijk als onrealistisch bestempelen aangezien ik het als normaal beschouw dat iemand het noorden even kwijt is nadat hij er is achtergekomen dat hij zijn naasten eigenlijk helemaal niet goed kent.
Ten slotte vond ook ik het een spannend boek en zou ik het ook zeker aanraden wegens het onvoorspelbare einde.